Z racji iż uważam ten czas za wystarczający aby Wam o Nim troszkę opowiedzieć, streszczę Moja historie nabycia owego pojazdu.
Motoryzacja zza wielkiej wody, zawsze była bliska Mojemu sercu. Już jako dziecko podróżując na tylnej kanapie złotego Forda Taurusa GL wiedziałem, ze w przyszłości Sam będę posiadaczem „czegoś” amerykańskiego.
Mark VIII od zawsze Mnie fascynował i był autem marzeń. Po kilku latach oglądania, zdjęć i filmów w internecie w końcu w roku 2007, dane było zobaczyć Mi Mark VIII po raz pierwszy na oczy. Był to Mark drugiej generacji, w kolorze ivory jak się później okazało, jego właścicielem był Mój obecny przyjaciel Mariusz Szewczyk (którego poznałem kilka lat później) To zdarzenie zapadło Mi bardzo w pamięć, i wywołało kolejna fale ekscytacji Lincolnem. Rok później wychodząc z budynku szkoły, ku Mojemu zaskoczeniu ukazał się przejeżdżający złoty Mark VIII pierwszej generacji. Nie zastanawiając się zbyt długo, podjąłem szaleńcy bieg w stronę ociekającego Marka, aby choć chwile nacieszyć oczy tak wspaniałym widokiem. W tedy byłem już pewien, ze Mark VIII jest Mi przeznaczony.
Jednak w życiu nie zawsze bywa jak w bajce i w efekcie po zdaniu kursu prawa jazdy, pod domem zagościł Chrysler Sebring Cabrio, który był wynikiem wpływów otoczenia, oraz nacisków ze strony Mojej mamy, która Lincolna określa mianem „auta z horroru”. Dni mijały, a Ja czułem pewien niedosyt spowodowany Chryslerem. Uczucie to osiągnęło apogeum, gdy na drodze spotkałem Town Cara czwartej generacji, i uznałem ze Mój pojazd nie jest wystarczająco amerykański. W marcu 2011 roku, rozpocząłem intensywne poszukiwania Lincolna, przekopując polskie portale z ogłoszeniami, po kilku tygodniach jedyną ofertą która wydawała się sensowna był perłowy Mark z Katowic. Sprzedający zachwalał samochód przez telefon, określając go mianem idealnego. Lecz był bardo niechętny na umówienie się na obejrzenie. Po kilku meczących obie strony rozmowach, udało się ustalić termin. I tak pewnego marcowego piątku, wybraliśmy się do Katowic. Ze sprzedającym umówieni byliśmy na stacji BP przy wjeździe do Katowic. Po dotarciu na miejsce, dałem Mu sygnał ze jesteśmy gotowi. Minęło kilka minut gdy pojawił się Pan sprzedający. Przybył rozpadającą się corsa, w kolorze czarnego matu/ rdza metalic. Pomimo złych przeczuć, postanowiliśmy podążać do miejsca w którym zaparkowany był Mark ( wiejski warsztacik ) Gdy wjechaliśmy na ulice przy której zaparkowany był VIII, wiedziałem że mogę wracać już do domu bo nic z tego nie będzie. Samochód był w opłakanym stanie, pokryty w całości jakaś sadzą. Cały pognity, w progi można było wkładać palce, wybrakowany, w środku śmierdziało trupem a z szyberdachu sączyła się woda. Deska była skręcona wkrętami do drewna, a luz na kierownicy pozwoliłby obrócić ja do okola. Jazdę próbna zapamiętam na długo bo jedyne o czym myślałem to , żeby wysiąść z tego samochodu w obawie o własne życie.
W drodze powrotnej, z zepsutym już humorem postanowiłem skontaktować się z właścicielem Marka z Sosnowca, który także był wystawiony na sprzedaż. Jak się później okazało tamten również był w opłakanym stanie. Połowa elektroniki nie działała, a w dodatku auto miało problem z uszczelka głowicy. Jedynym jego plusem były przednie lampy które pochodziły z wersji LSC. Tygodnie mijały, a Ja wciąż nie mogłem znaleźć nic wartego uwagi. Jakimś cudem na końcu kwietnia, Moja dziewczyna znalazła ogłoszenie zielonego Marka do sprzedania w Bielsku Białej, na jakimś mało znanym portalu. Kontakt z właścicielem był bardzo utrudniony, udało Nam się umówić na oglądanie auta dopiero po 3 tygodniach. Po dotarciu na umówione miejsce spotkania, okazało się, że obecny właściciel jest mechanikiem Porsche Cup i wszystkie prace przy aucie wykonywał samodzielnie, co było dla Mnie dużym plusem. Jednak właściciel wprowadził tez sporo modyfikacji, które już nie cieszyły tak bardzo m.in. był to j-mod , oraz obniżenie auta na sensorach. Ponadto cały Mark był w przeszłości lakierowany i to dość kiepsko, był cały matowy i z licznymi zaciekami.
Samochody które dotychczas obejrzałem, właściwie zniechęciły Mnie do dalszych poszukiwań, gdyż uznałem ze przez brak świadomości posiadaczy tych aut i ich kiepskiej obsługi, każdy z napotkanych egzemplarzy będzie miał liczne mankamenty.
W połowie czerwca, udałem się do Belgii w celu odwiedzenia Mojej mamy która tam mieszka. Po przybyciu opowiedziałem jej o swoim marzeniu, a także o licznych rozczarowaniach związanych z uprzednio oglądanymi samochodami. Mama pokazała Mi popularny belgijski portal z ogłoszeniami. Powiedziała żebym spróbował poszukać go właśnie tam. Śmiejąc się ( nie liczyłem na powodzenie tej akcji ) wklepałem hasło Lincoln Mark VIII w wyszukiwarkę, i ku Mojemu zaskoczeniu okazało się jedno ogłoszenie, zielonego Marka. W prawdzie jego cena była bardzo wygórowana, ale z racji z niedalekiej odległości jaka dzieliła Nas od niego i namowie Mamy która chciała zobaczyć ten cyt. „ Obrzydliwy samochód” z bliska, omówiliśmy się na oglądanie jeszcze tego samego dnia. Po przybyciu na miejsce, Moim oczom ukazał się sympatyczny Lincoln, stojący na podjeździe domu w centrum Brukseli, z otwarta maska i odpalonym silnikiem ( to typowy zwyczaj sprzedawania aut w Belgii i Holandii) Przywitała Nas sympatyczna Pani, wraz z mężem w wieku około 40 kilku lat. Skróciła Nam historie auta. Jak się okazało poprzedni właściciel zmarł pół roku wcześniej w wieku 75 lat, a przez około osiem miesięcy nieuzytkował auta z powodu choroby. Skutkiem tego Mark przez ponad rok stal zahibernowany w podziemnym garażu, w którym panował spory bałagan i kurz. W dodatku stał tam z otwartymi szybami. W skutek tego stopień zabrudzenia całego auta był wręcz odpychający, a na dodatek Pani sprzedająca wpadła na „świetny” pomysł powycierania auta z kurzu na sucho tuz przed Naszym przyjściem czego efektem, były wesołe zarysowania na całym aucie. Poza elementami kosmetycznymi typu powycierane zderzaki, nic nie budziło Moich zastrzeżeń. Przystąpiłem więc do rozmowy, na temat ceny, ewentualnych negocjacji, gdyż była ona dla Mnie niestety zbyt wygorwana, jak Mi się wtedy wydawało musiałem urazić tym sprzedających gdyż, widząc ich miny oraz zachowanie zrozumiałem, ze nie maja ochoty ze Mna dłużej prowadzić konwersacji. Wróciliśmy zniesmaczeni, do domu.
Dwa tygodnie później, wróciłem do Polski, i właściwie dałem za wygrana, w kwestii posiadania Mark VIII. Jednak ku Mojemu zdziwieniu, właścicielka zielonego Lincolna, zadzwoniła do Mnie w sierpniu oferując sprzedaż, w rozsądnej cenie. Po ustaleniu szczegółów, i podpisaniu umowy auto na lawecie dotarło do Mnie na końcu sierpnia. I tutaj cala historia właściwie się dopiero rozpoczyna. Od czasu gdy Mark jest ze Mna, nieustannie staram się dążyć do ideału. Po drodze w październiku przytrafiła Mi się drobna kolizja, w wyniku której miałem porysowany zderzak oraz zbita lampę. Po tej sytuacji auto trafiło do lakiernika, na pozbycie się wszelkich lakierniczych niedoróbek , a po powrocie Sam zająłem się polerowaniem, dzięki czemu na dzień dzisiejszy można powiedzieć iż powłoka lakiernicza jest w stanie idealnym. Jak się okazało, pod warstwą brudu wewnątrz kryła się skóra , w bardzo dobrym stanie, podobnie jak reszta elementów kokpitu.
Najgorsza była lampa, w wyniku pomyłki, a nawet kilku, dostałem ją dopiero po 8 miesiącach. Ogarnąłem również problemy z pneumatycznym zawieszeniem, wymiana miechów z przodu, sprężarki powietrza, a także paru innych detali. Łącznie z wszystkimi płynami eksploatacyjnymi.
Staram się nie oszczędzać na serwisie, te samochody są na to bardzo czułe. W szczególności jak chodzi o oleje, dlatego też silnik jeździ tylko na oryginalnym Motorcraft 5W20.
W Sezonie 2013 pojawiły się także, opony Vogue ze złotym i białym paskiem, które dodały Markowi stylu i elegancji. Pojawiła się również imitacja drewna w kolo lewarka, na wzór oryginału. Na dzień dzisiejszy Lincoln jest Moim oczkiem w głowie, używam go tylko do sporadycznych przejażdżek w sezonie letnim. Auto nie jeździ w ogóle w zimie a także staram unikać się deszczu latem. W Moim mniemaniu, brakuje mu sporo do ideału, cały czas staram się do niego dążyć. Ale myślę ze mimo to można go nazwać jednym z lepszych Marków w Polsce.
Poniżej przedstawiam kilka zdjęć:
Pozdrawiam i dziękuje za uwagę
I ten kolor-rwie sutki 
)
Nie wiem, czy to nie najładniejsza ósemka jaką widziałem w PL.
![:]](./images/smilies/yeah.png){kind=small}
